Umiejętność gry na dudach i budowy tego instrumentu nierzadko się łączyły. Dudziarze często sami budowali sobie dudy, zwłaszcza tam, gdzie praktyka dudziarska nie była tak intensywna, aby funkcjonowali wytwórcy zawodowi.
W Wielkopolsce najstarszymi, znanymi wytwórcami, często zaczynającymi praktykę budowy dud jeszcze w XIX wieku byli: Kasper Niemyt z i Walenty Kubala z Wołkowa w Kościańskiem i Jan Blumka z Buku, Antoni Maleszka z Domachowa. W ostatnich dekadach XIX wieku i w dwudziestoleciu międzywojennym i po drugiej wojnie budowali dudy („kozły”) m.in.: Jan Wawrzyniak z Dobieżyna, Stanisław Grocholski i Marian Wasilewski z Poznania, Michał Kurowski z Kościana, Stefan Lis z Jarocina, Wawrzyn Tomiak z Perzyn, Tomasz Brudło z Wąchabna, Jan Gniotowski z Chobienic, Stanisław Feliś z Grójca Małego ,Tomasz Śliwa z Chrośnicy, Tomasz Kotkowiak ze Zbąszynka, Władysław Szymkowiak z Jarocina, Tadeusz Czwordon z Ostrowa Wielkopolskiego, Franciszek Domagała, Henryk Skotarczyk i Czesław Prządka ze Zbąszynia, Franciszek Brzeskot z Babkowic i Szymanowa, Andrzej Łodyga z Nowego Dworu, Edward Hirt z Chrośnicy, Marian Świergiel z Bukowca, Edward Ignyś ze Śmigla (później Leszna), Andrzej i Bartosz Mendlewski z Poznania, Florian Modrzyk z Mosiny i jego syn Marek Franciszek Modrzyk z Nądni, Leon Galiński z Gniezna, Piotr Witkowski z Czempinia, Tomasz Kiciński z Bukówca Górnego, Jerzy Skrzypczak ze Zbąszynka, Michał Umławski z Szymanowa, Bartosz Mendlewski ze Stęszewa, Stanisław Mai ze Zbąszynia, Dominik Brudło z Siedlca, Mikołaj Woźniak z Gniezna, a ostatnio Karolina Anna Pawłowska z Leszna.
W Babiogórskiem w XIX stuleciu dudy budowali: Józef Toczek i Jondrej Bury w Zawoi. W Beskidzie Śląskim dudy (gajdy) robili: Antoni Krężelok z Koniakowa (ze Skotni), Jan Bocek z Istebnej-Filipionki, Józef Haratyk z Istebnej-Kosarzysk, Paweł Urbaczka z Koniakowa-Legierów, Zenon Kawecki z Bielska-Białej i Ferdynanda Suchy z Ustronia. Szczególnie godna uwagi jest wszechstronna twórczość Jan Kawuloka z Istebnej i Zbigniewa Wałacha z Istebnej, mająca retrospektywny charakter.
W Beskidzie Żywieckim w XIX i XX stuleciu działali tacy wytwórcy dud jak: Jan Kubies (Kopcus) z Koszarawy, Maciejny (Wewiora) z Pewli Wielkiej czy Szczepan Waligóra i Michał Kupczak z Sopotni Małej. Po drugiej wojnie światowej budowali dudy: Jan Hulbój (Duda Kulaśniak) i Władysław Kubies z Koszarawy, Józef Maślanka z Żabnicy (robił zmodyfikowane dudy żywieckie oraz gajdy śląskie), August Piecha i Edward Byrtek z Pewli Wielkiej, Czesław Weglarz z Ciśca (gajdy śląskie); innowatorem w budowie dud (zwłaszcza stroików) był Feliks Jankowski z Żywca. Obecnie dudy budują: Przemysław Ficek z Jeleśni, Rafał Bałaś i Marcin Blachura z Żywca,
Na Podhalu, w XIX wieku dudy wykonywał Stanisław Gąsienica-Gładczan z Zakopanego i Maciej Gąsienica z Bystrego. Wówczas też zaczynał budować góralskie instrumenty (m.in. dudy) Jan Folfas Grzybek z Witowa, kontynuując tę praktykę w dwudziestoleciu międzywojennym, gdy działał także Eugeniusza Sieczka z Zakopanego. Po drugiej wojnie na Podhalu dudy budowali (budują): Stanisław Graca-Gobera z Białego Dunajca, Adam Kuchta z Bukowiny Tatrzańskiej, Bolesław Trzmiel, Jan Karpiel-Bułecka i Krzysztof Siuty-Sęk z Zakopanego, Szymon Bafia z Olczy, Andrzej Budz z Dębna, Własny model dud podhalańskich (nieco zmodyfikowanych) wypracował Tomasz Skupień z Zakopanego. Wyjątkowo płodnym twórcą jest Piotr Majerczyk-Tyrlity z Chabówki (dawniej z Poronina), który zbudował już ponad 80 dud. Niekiedy budowy dud podejmują się pasjonaci tego instrumentu, zamieszkali poza dudziarskimi regionami, jak np. Bartosz Niedźwiedzki z Koszalina (dudy wielkopolskie) czy Piotr Szutka z Lubaczowa później Krakowa (dudy kurpiowskie, wielkopolskie, czeskie, niemieckie, szwedzkie).